Kendim İçin

Derslerden en cok sıkıldığım, bunaldığım anlarda topluyorum huzur dolu pembeleri etrafima. Ben bi yola çıktım Allah hayırlısı neyse onu versin elbette.  Ama biliyorum çalışınca her şey olur. Bazen kendimi çok sorguluyorum 'ben bunu neden yapıyorum' diye. Çünkü içimde bana ışık tutan iki ayrı ses var 'ben hangisini seçmiştim¿'. 

Biri çalışıp kpss denen çoğu insanın korkulu rüyası olan o sınavı kendi geleceğim icin rahat bir hayat için kazanmak isterken, bir diğeri bunu sadece hırs dolu bu yarışta galip gelmeyi amaçlıyor. Aslında bu tek bir şeyden kaynaklanıyor. O da etrafımda bana destek olmasını beklediğim tüm insanların destek olmayı bırak beni aşağı çekmek için büyük çaba gösteriyor olması. Evet bu konuda çok üzgünüm. İçim kırık. 

Başkalarının tembelliğini ben niye kendime dert edineyim ki diyerek çıktım yola. Çoğu zaman hedefime ulaştığımda ' asla kazanamazsın' ' yapamazsın' ' zaman kaybı' diyenlere "siz tembelliginize bahane buldunuz sadece" diyeceğim günleri düşlüyorum. Bu beni motive ediyor hatta bu beni en cok motive eden şey. :) 

Zamanı gelince en büyük teşekkürü beni olumsuzluklarıyla böylesine motive eden canım insanlara edeceğim. :) 

Günlerdir yoğun çalışmanın verdiği bıkkınlık ve stresle bugün moralim çok düşük ama hayat canımızı sıkarak zaman kaybedecek kadar uzun değil. Hatta bu hayatta en çok kendimize değer vermeli, en güzel zamanı kendimize ayırmalıyız. Manevî huzurun verdiği rahatlık bu dünyanın en büyük nimeti olmalı. Huzurumuzu kaçıracaklardan biz kaçalım.

Her ne kadar başarılı olduğumu tüm dünyaya ilan etmek motivasyon kaynağım olsa da ben bunu kendim için yapıyorum. SADECE KENDİM İÇİN! 

Hgkgunlukleri'nden sevgilerle...